Blog yazmaya karar verdiimde nerden başlıycam,önce ne yazmalıyım karar veremedim.Sanırım merhaba yazısı en doğrusu =)
Ben Pelin Tatlıyüz.. 1988 İstanbul doğumluyum.7 göbek istanbullulardan..Pek iyi bir ergenlik geçirdiğğim söylenemez.Liseyi terk etmem başlıbaşına yaptığım en büyük hatam bana göre .! Öyle hanımhanımcık,eli dizinde oturan bir kız olmadım bekarlık zamanında.Gerçi şimdide pek olduğum söylenemez =) Her zaman asi,dik başlı,inatçı,kafasına koyduğunu yapan,kendime göre her zaman doğru karar veren biri oldum.Ama eskiye dönersek bir de ben çarparım ağzıma o derece .!
2007 Yılında tamda en kötü zamanımda bir adam çıktı karşıma.Tanışalı ikinci gün olmuştu ki radyoda evlenme teklifi etti yuh dedim .! Bilenler var o zamanlar MSN pek moda..Direk sildim Msn den falan ulaşamasın bana diye..Sonradan konuşmaya başladık.Arkadaşım,dostum,sevgilim oldu..18 ay askerden dönmesini bekledim ki bana göre hayret edilesi bir durum 18 ay birini beklemek .!
Sözüydü ,Nişanıydı,Düğünüydğ derken 6 senedir aynı yastığa baş koyuyoruz şükürler olsun .! Hayatımın enn doğru seçimi eşim oldu böylelikle..
Evlendikten 3 sene sonra her zaman düzensiz olan regl düzenleri daha da bir sapıttı..Öğrendimki ilk aşkım geliyor,anne oluyorum..
28.05.2012 Çarşmba günü kavuştum Ela'ma..Bu nasıl tarifsiz,nasıl anlatılamaz bir aşkmış meğer.Meğer ben hiç yaşamıyormuşum kızımı görene kadar..O pembe yanaklar,o peruk gibi saçlar =) Çok şükür o kadar uslu bir bebekti ki,tarifsiz..Ne gaz,ne ağlamak,ne de huysuzluk..
9 ay boyunca dişiydi,ek gıdasıydı derken,yeniden anne olucağımı öğrendim..Herkes o anki gerçek duygularımı sorar hep.İtiraf ediyim mi..Dünyam başıma yıkıldı o an..Çünkü her zaman tek çocuk dedim ben ve Ela o sıra 9 aylıktı henüz.Ne emekliyor ne yürüyor,yavrum öylece bakıyodu o an bana.. AAAA diyen çok olucak belki ama doğuramam dedim,yapamam kızıma bu haksızlığı..Sonra tekrar anne olmaya karar verdiğimde (ki kabullenip alışmam 2 ayı buldu ) dua ettim allahım inşallah bu da kız olur,anlaşırlar dedim.Etrafta inşallah bu sefer erkek olur diye savsaklayanlara inat..Duaalarım kabul oldu.Bir kızım daha oldu ve 28.11.2013 Pazartesi günü kavuştum Eda'ma.Bu sefer epidural sezeryandı ve ilk doğuma göre inanılmaz rahat geçti.İlk ben gördüm ilk ben kokladım kuzumu..
Hastaneden eve geldikten sonraki 5 ay ise kabus'du tam anlamıyla..Ablasının aksine bir bebek doğurmuşum resmen ben.Gaz,uykusuz geceler,kolik,fön sesiyle uyumalar ilee geçti 5 ay..Üstüne eklenen reflü ve 40 günden sonra ememeyip sürekli hortumla su tutar gibi kusan bebek .!
5 aydan sonra herşey yolunda gitmeye başladı şükür.Oturmaya,ek gıdaya başladığımız zaman dahada rahat ettim tabiki..
Bu kadar karmaşanın arasında şu anda dünyanın en mutlu insanı benim gibi geliyor şu an..Ela 3 Eda 1.5 yaşında olucak 2 ay sonra..Herşey daha da yolunda,biraz daha rahat..Beraber oynamalar,hoplayıp zıplamalar,beraber yapılan muzurluk anlaşmaları evin en yoğun gündemi.Elanın kardeşini yıkamaya çalışması ağlamama sebep mesela..
Yazmak hep rahatlatmıştır beni..E neden paylaşmıyorum dedim.Eksik kalma dedi eşim =))))
Artık bende buralardayım.Hep beraber mutlu günlerimiz olsun :* Bol bol öpücük emojini =)
